Voorspellen van ‘time to return to play’ na hamstringblessures

Na een acute hamstringblessure is meestal de eerste vraag van de atleet, medisch begeleider en trainer hoe lang het zal duren voordat de atleet weer kan spelen. Er is een grote variatie in de tijd die nodig is om weer te kunnen spelen. Dit wordt in de literatuur time to return to play (TTRTP) genoemd. Ze varieert van 1 dag tot 104 weken. Er zijn al vele onderzoeken naar gedaan. Er is alleen matig bewijs gevonden voor een associatie tussen TTRTP en een hyperintensief T2 beeld op de MRI, betrokkenheid van de proximale of centrale pees, blessures die geen betrekking hebben op de spierpeesovergang en een totale ruptuur. Deze studies vertonen echt gebrekkige methodologische kwaliteit. Het doel van dit onderzoek is om de prognostische waarde te bepalen van klinische- en MRI parameters voor de TTRTP na een acute hamstringblessure.

Methode

De deelnemers in dit onderzoek hebben eerder deelgenomen aan een multicenter randomised controlled trial. Atleten werden hierbij onderverdeeld in een interventie- en controlegroep waarbij het effect van een bepaald type injectie werd onderzocht. Daarnaast ondergingen alle deelnemers een gestandaardiseerd fysiotherapeutisch programma met range of motion oefeningen, progressieve krachttraining, rompstabiliteitstraining en agility oefeningen. De atleten moesten tussen de 18-50 jaar zijn, een klinische diagnose van acuut hamstringletsel hebben die ontstaan was binnen de laatste 5 dagen, pijn bij palpatie, pijn bij passieve rek en toename van klachten bij isometrische contractie van de hamstring. Daarnaast moest er een zichtbare laesie van de hamstring zijn op de MRI (ontstaan binnen de laatste 5 dagen).

Bij aanvang werden patiëntkarakteristieken, niveau en intensiteit van sport, voorgeschiedenis van hamstringklachten of voorstekruisband reconstructie met hamstring graft, ontstaansmoment, pijnvrije mogelijkheid om te lopen en eigen idee over terugkeer in sport (RTP) vastgelegd.

De volgende onderdelen werden onderzocht in het lichamelijk onderzoek:

• Palpatie op pijn werd uitgevoerd van de insertie van de hamstring tot de pes anserinus en lateral van het caput fibula.
• Hamstring lengte werd gedaan met de actieve knie extensie test en passieve straight leg raise (PSLR). De meting werd geobjectiveerd met een inclinometer.
• Isometrische knie flexie kracht werd gemeten met behulp van een handheld dynamometer.
• Beeldvormend onderzoek met MRI, op basis daarvan werd de gradatie van laesie bepaald.

Uitkomstresultaat voor dit onderzoek was de TTRTP, wat gedefinieerd is als de tijd tussen het ontstaan van de blessure en volledige terugkeer in de sport.

Resultaten

Er zijn 74 deelnemers geïncludeerd; 55 voetballers, 12 hockeyers, 4 baan- en wegatleten, 1 krachtsporter, 1 American football speler en 1 tennisser. De meeste deelnemers waren recreanten en de gemiddelde feitelijke TTRTP was 44 dagen.
Er zijn twee factoren die onafhankelijk significant zijn geassocieerd met de TTRTP;

• mate van beperking in passieve straight leg raise (PSLR),
• de eigen voorspelling van de TTRTP die aangegeven werd in dagen door de deelnemer.

Geen van de bevindingen op de MRI hadden een significante relatie met TTRTP.

Discussie

Het is lastig om de resultaten van dit onderzoek te vergelijken met andere studies. Dit onderzoek toonde een significante relatie aan tussen de zelf voorspelde RTP en TTRTP, mogelijke verklaring hiervan is dat 60% van de atleten eerder hamstringletsel had gehad. Dit is een mogelijke bias, echter eerder onderzoek heeft aangetoond dat de voorspelde TTRTP door de behandelaar op basis van de MRI geassocieerd was met de feitelijke TTRTP.

De gemiddelde TTRTP was 44 +/- 18 dagen, wat betekent dat 95% van de atleten RTP hadden tussen 8 tot 80 dagen. Met de eigen voorspelling van de atleet van gemiddeld 42 dagen en een PSLR beperking van 10 graden, werd de TTRTP verkleind naar 16 tot 82 dagen. Dit blijft een tamelijk brede range en zoeken naar andere prognostische factoren blijft daarom belangrijk.

De voorspellende waarde van de bevindingen vanuit de MRI is onbekend, omdat geen van de parameters vanuit de MRI significant geassocieerd was met TTRTP na multivariate analyse.

Conclusie

Dit onderzoek is sterk vanwege de kleine onderzoekspopulatie en het prospectieve karakter van de studie. Er zijn echter ook beperkingen omdat er geen graad 0 (geen afwijkingen) en graad 3 (totaal ruptuur) in de studie zijn opgenomen. Concluderend stelt men dan vooral klinische parameters van belang zijn bij de TTRTP: zelf voorspelde TTRTP en mate van beperking in PSLR.