Timed Up & Go en de twee minuten wandel test zijn valide instrumenten om aspecten van het fysieke vermogen bij ouderen te testen

Testen die bepaalde aspecten van het fysieke vermogen vaststellen worden veel gebruikt in de revalidatie. Men meet bijvoorbeeld de loopsnelheid, knijpkracht etc omdat dit een voorspeller zou zijn voor de functionele status. Voor een deel blijkt dit ook zo te zijn, maar soms hebben de testen daar geen duidelijke relatie mee of zijn ze te weinig betrouwbaar. Ook in de geriatrie worden testen voor het fysieke vermogen gebruikt.

De auteurs van het huidige onderzoek waren geïnteresseerd in de constructvaliditeit en de responsiviteit van de volgende drie veel gebruikte testen van het fysieke vermogen bij ouderen: de Timed Up & Go (TUG) test, de twee minuten wandeltest (2MWT), en de functionele reiktest (Functional reach).

Methode

De deelnemers waren in een revalidatiecentrum opgenomen patiënten, die deelnemen aan een geriatrisch revalidatieprogramma. Naast de drie testen voor het fysieke vermogen werd de functionele status bepaald met de FIM en een aangepaste Barthel index (MBI). De drie fysieke testen werden in random volgorde aangeboden, zowel aan het begin van het revalidatie programma als in de laatste week. De testen werden op ongeveer het zelfde tijdstip van de dag afgenomen als de testen bij aanmelding.

• Twee minuten wandel test (2MWT) is een test voor inspanningstolerantie. De deelnemers proberen in 2 minuten een zo groot mogelijk afstand af te leggen, met eigen gebruikelijke hulpmiddelen. De lengte van de wandelgang is 30 meter. Ze worden niet aangemoedigd en krijgen geen feedback.
• Timed Up & Go (TUG) test meet het vermogen om op te staan en een paar passen te lopen (twee basisfuncties voor de veiligheid thuis). Uitvoering: snel maar veilig uit een stoel met armleuning opstaan, 3 meter lopen, omdraaien en weer gaan zitten (eigen hulpmiddelen toegestaan).
• Functional reach: een balanstest waarbij de persoon zover mogelijk naar voren reikt, zonder zijn balans te verliezen.

De testen voor de functionele status:

• FIM: de functionele status werd door diverse hulpverleners geobserveerd. De observaties vallen in 7 gebieden, zoals zelfzorg, mobiliteit, verplaatsen, cognitie, etc.
• Aangepaste Barthel index: de onderzoeker tekent het zelfstandig functioneren in tien activiteiten op naar aanleiding van wat de patiënt, zijn familie en hulpverleners aangeven. Tien gebieden worden opgetekend zoals eten, persoonlijke hygiëne, traplopen, etc).

Resultaten

Er doen 52 patiënten mee (67% vrouw) met een gemiddelde leeftijd van 79,9 jaar. 86% leefde nog thuis voor de opname in het revalidatiecentrum.
De TUG en de 2MWT meten het functioneel vermogen omdat de score zoals te verwachten was, significant slechter wordt in de volgende groepen: (a) geen hulpmiddel, (b) kruk/wandelstok, of (c) walker of rollator. De Functional reach liet hier geen verschillen zien. De TUG en 2MWT hangen dus samen met de mate van zelfstandig kunnen lopen.

Zowel bij aanmelding als bij ontslag blijken er significante correlaties tussen de TUG en de 2MWT enerzijds en de FIM en de MBI anderzijds. De correlaties liggen tussen de 0,34 en de 0,59. Er is geen significante correlatie tussen de Functional reach test en de FIM, maar wel tussen de Functional reach test en de MBI. Kortom de drie testen van het fysiek vermogen bij ouderen correleren doorgaans met meetinstrumenten voor functionele status.

De uitkomsten van de TUG en de 2MWT correleren sterk met elkaar en bij ontslag waren alle testen van functioneel vermogen en de functionele status significant verbeterd.

Samenvattend

Vooral de TUG en de 2MWT lijken valide testen om het fysieke vermogen bij ouderen te meten en dit heeft een relatie met de functionele status van die ouderen. De correlatie is niet perfect wat betekent dat bijvoorbeeld de TUG en de FIM verschillende informatie geven over functioneren in ADL. Beide typen metingen moeten daarom meegenomen worden in evaluaties. Bovendien zijn deze twee testen responsief voor revalidatie: ze kunnen verbetering detecteren. De Functional reach heeft een minder goede validiteit en responsiviteit en correleert slecht met de TUG of de 2MWT en lijkt dus iets anders te meten. Mogelijk heeft deze test meer zeggingskracht in een populatie met vooral balansproblemen in functioneren. Daar is toekomstig onderzoek voor nodig.