Tilhulp om heup verlicht last vanaf 15 kilo

Manueel tillen blijft een grote factor in het ontstaan van musculoskeletale klachten. Factoren van het tillen die de belasting bepalen zijn onder meer de manier van tillen, plaatsing van het gewicht, de grootte van het gewicht, snelheid van verplaatsing en het type ondergrond. Het anterieur tillen van een lading blijkt fysiologisch gezien een van de minst efficiënte manieren, aangezien het een grote belasting vormt voor de schouder musculatuur. Het dragen van het gewicht verdeeld over de buik en rug door middel van een buik/rugzak (of dubbelzak) methode blijkt een van de minst belastende manieren om te tillen. Bij een vergelijking van anterieur tillen en het tillen met een buik/rugzak, verbruikt iemand bij de eerste methode 34% meer zuurstof en meer spierkracht in de contralaterale spiergroepen. Meerdere onderzoeken bestuderen hoe het gewicht van de handen en armen verplaatst kan worden naar de schouder en de heup. Dit zou het tillen verbeteren, minder cardiorespiratoire stress veroorzaken en subjectieve scores verbeteren.

Ondanks dat dit bekend is, tillen veel mensen toch anterieur. Met name mensen die pakketten bezorgen, tillen over het algemeen anterieur. Dit onderzoek richt zich op het gebruik van een heupdrager (on-hip load carrying belt)  voor mensen die normaal gesproken anterieur tillen. Een dergelijke riem moet lichtgewicht zijn, snel om en af te doen en eenvoudig te gebruiken met een normale broekriem. Fysiologische en subjectieve metingen werden gedaan om het effect hiervan vast te stellen.

Methode

Vijftien gezonde mannen van 18 tot 30 jaar deden mee aan deze studie. Een prototype heupdrager werd gemaakt van leer, met een ondersteuning van 10 tot 14 centimeter. Het gewicht ervan was 476 gram. Er werden geen schouderbanden gebruikt.  Een standaard kartonnen doos werd gebruikt en gevuld met een gewicht van 5, 10 of 15 kilo en het gewicht werd gelijkmatig verdeeld over de doos.  De deelnemers testten in zes sessies het tillen met en zonder heupdrager. Met iedere doos die ze tilden moesten de deelnemers 5 minuten lopen op een snelheid van 4,5 km/u.
De onderzoekers bepaalden de normale zuurstofopname (VO2), ventilatie per minuut (VE) en hartslag (HR). De gemiddelde waarden hiervan werden bepaald over de laatste 2 minuten van de test, wanneer de deelnemers een steady state hadden bereikt. Aan het eind van de test gaven de deelnemers hun ervaren centrale vermoeidheid (hart/longen) en perifere vermoeidheid (armen) aan op een Borgschaal.

Resultaten

Bij het tillen van 15 kilo waren er significante reducties in HR, VO2, VE en de beide subjectieve scores bij het gebruik van de heupdrager vergeleken met het tillen zonder drager. Bij het tillen van 5 of 10 kilo was er geen verschil, behalve voor de ervaren perifere vermoeidheid bij 10 kilo.

Opmerkingen

Bij het tillen van een gewicht onder de 10 kilo lijkt het dragen van een heupdrager geen toegevoegde waarde te hebben. Bij een zwaarder gewicht, van 15 kilo, had het gebruik van een heupdrager wel degelijk voordelen, zowel fysiek als subjectief. HR, VO2 en VE stegen bij het dragen van de gordel lineair met het toenemen van het gewicht.  Zonder gordel was dit niet het geval, omdat het gewicht dan minder dicht bij de romp gedragen wordt en daardoor meer activiteit gevraagd wordt van andere spiergroepen. Met het dragen van de gordel kan het meeste gewicht dicht bij de romp gedragen worden, waardoor het totale energieverbruik afneemt. Bij het dragen van 15 kilo met gordel werd het tillen geschaard onder werken met ‘gemiddelde stress’. Zonder gordel werd het gezien als ‘best zwaar’.