Spinale mobilisaties normaliseren wellicht cerebellaire activiteit

Spinale mobilisatie is een van de meest toegepaste en effectieve behandelvormen bij nek- en rugpijn, maar de precieze werking van dit mechanisme wordt nog niet volledig begrepen. Er is aangetoond dat spinale manipulaties invloed hebben op neuromusculaire en proprioceptieve functies, zowel bij mensen met nek- en rugklachten als bij gezonde mensen. Manipulaties kunnen ook een positieve invloed hebben op het centrale zenuwstelsel, en dit kan een rol spelen in het effect van de behandeling. De auteurs van dit onderzoek stellen als hypothese dat veranderde afferente input van de nek door gewrichtsbeperkingen kan leiden tot ontregelde sensomotorische integratie in het cerebellum, met als gevolg een motorische verstoring. De bijdragen van het cerebellum en de motorische cortex moeten onderzocht worden om het effect van spinale manipulaties te kunnen begrijpen. Het doel van deze studie was dan ook om te onderzoeken of er een verandering is in cerebellaire output naar de motorische cortex bij mensen met subklinische nekklachten vergeleken met gezonde mensen. Daarnaast wordt gekeken wat de invloed van spinale manipulaties en motorisch leren (Motor Sequence Learning; MSL) hierbij is ten aanzien van sensomotorische integratie.

Methode

Tien mensen met subklinische nekpijn werden geïncludeerd. Mensen met subklinische nekpijn hebben lichte nekklachten, maar hebben er nog geen hulp voor gezocht. Deze groep is interessant omdat er wel veranderingen te zien zijn in ROM, cervicale kinesthesie en spieruithoudingsvermogen, maar ze worden niet belemmerd door de pijn zoals mensen met klinische nekpijn. Bij alle participanten werd de Neck Disability Index (NDI; Vernon, 2008) afgenomen om te controleren of de nekklachten in de categorie subklinisch vielen. Daarnaast werden 10 gezonde proefpersonen geselecteerd als controlegroep. Coriticale en cerebellaire veranderingen werden gemeten door middel van transcraniale magnetische stimulatie (TMS). Electromyografie werd gebruikt om de activiteit van de m. interosseus dorsalisis I (FDI) te meten. De motorische taak bestond uit het intoetsen van 3 verschillende cijfers op een toetsenbord, waarbij de abductie van de wijsvinger, nauwkeurigheid van de test en reactievermogen werden gemeten. Spinale mobilisaties werden uitgevoerd op het meest beperkte segment zoals vastgesteld door een ervaren clinicus. De experimentele groep kreeg spinale mobilisaties en motorische taken, de gezonde groep alleen de motorische taak.

Resultaten

De resultaten van slechts 7 mensen uit de experimentele groep waren beschikbaar vanwege problemen bij de dataverzameling. In beide groepen was te zien dat na het motorisch leren de reactietijd significant was verbeterd, terwijl de nauwkeurigheid gelijk bleef. Cerebellaire activiteit veranderde significant na het toepassen van spinale mobilisaties gecombineerd met motorisch leren. In de gezonde groep werd een afname van intracorticale inhibitie gevonden na de motorische taak, en dit was niet het geval in de experimentele groep. Er is een significante verandering te zien in cerebellaire modulatie van motorische output bij de mensen met nekklachten wanneer er spinale mobilisaties worden toegepast voorafgaand aan de motorische taak.

Opmerkingen samenvatter

Wanneer spinale mobilisaties toegepast werden bij de mensen met nekklachten, kwam het cerebellaire activiteitenpatroon meer overeen met mensen die geen nekklachten hadden. Dit impliceert dat manipulaties kunnen leiden tot een meer normale sensomotorische integratie en motorische output. We moeten voorzichtig zijn met conclusies trekken uit dit onderzoek, omdat de data uiteindelijk maar gebaseerd zijn op 7 mensen, maar wellicht geeft dit onderzoek een stap in het inzicht van de effectiviteit van spinale mobilisaties.