Rekken van m. pectoralis minor vermindert disbalans schoudergordel

Scapulaire dyskinesie lijkt een belangrijke factor te zijn in de ontwikkeling van schouderklachten. Een disbalans in de musculatuur van de schoudergordel zou hier een grote bijdrage aan kunnen leveren. Er is al veel onderzoek gedaan naar de rol van de m. trapezius en m. serratus anterior hierbij (zie ook: Afwijkende mechanische en musculaire patronen bij scapulaire dyskinesie) maar ook de m. pectoralis minor moet niet vergeten worden. Een verkorting van de pectoralis minor geeft een anterior-rotatie en protractie van de scapula. Dit beperkt exorotatie, laterorotatie en posterior-rotatie, waardoor impingement op kan treden tijdens elevatie van de arm. Voor een goede stabilisatie van de arm is dus niet alleen voldoende activiteit van de m. trapezius (ascendens en descendens) en de m. serratus anterior nodig, maar ook genoeg lengte van de m. pectoralis minor. Wat in deze studie wordt onderzocht is of het rekken van de m. pectoralis minor voorafgaand aan spierversterkende oefeningen van de m. trapezius en de m. serratus anterior leiden tot minder disbalans van de schoudergordel.

Methode

Vijftien gezonde mensen met een verkorte m. pectoralis minor werden geïncludeerd in het onderzoek. Zij hadden op het moment van inclusie geen schouderklachten. Deelnemers werden getest op impingement, instabiliteit, scapulaire winging, verkorte m. biceps brachii of verkorte coracobrachiale musculatuur. Indien een van deze testen positief was, werd de deelnemer geëxcludeerd. De lengte van de m. pectoralis minor werd berekend door de spierlengte in rust te delen door de lengte van de proefpersoon en te vermenigvuldigen met 100 (Pectoralis Minor Index, PMI; Borstad 2008). Een PMI van minder dan 8,7 werd beschouwd als een verkorte m. pectoralis minor. De maximale vrijwillige isometrische contractie (MVIC) van de m. trapezius ascendens en descendens en de m. serratus anterior werden gemeten door middel van EMG. Overige metingen die werden gedaan:

• Scapulaire anterieure tilt (Host 1995): ruimte tussen de posterieure rand van het acromion en de tafel in ruglig.
• Scapulaire opwaartse rotatie: rotatie van de scapula tijdens abductie tot 135 graden.
• Scapulaire posterieure tilt (SPT): posterieure tilt bij heffen van de arm in 145 graden abductie.
• Scapulaire posterieure tilt na het rekken van de m. pectoralis minor door middel van de modified gross stretching technique (Williams 2013).

Resultaten

Na SPT gecombineerd met het rekken van de m. pectoralis minor was de opwaartse rotatie significant groter (27%) , anterieure tilting index significant lager (16%) en de spieractiviteit van de drie betrokken spieren significant groter dan wanneer de SPT zonder rekken werd uitgevoerd. De Pectoralis Minor Index (PMI) was na het rekken toegenomen met 6,2%.

Opmerkingen samenvatter

Bij mensen met een verkorte m. pectoralis heeft het rekken van deze spier invloed op de bewegingen van de scapula, waardoor minder disbalans in de schoudergordel kan ontstaan. De auteurs suggereren dat het rekken van de pectoralis de viscoelastiche eigenschappen veranderd kan hebben en dat de activiteit van de opwaartse rotatoren verklaard kunnen worden door reciproke innervatie.