Oppervlakkige buikspieren actiever dan diepe spieren bij rugklachten

De activiteit van de diepe buikspieren verhoogt de lumbale stabiliteit. Veranderingen in spieren als de m. transversus abdominis (TrA) worden vaak gezien bij mensen met lage rugpijn. Sommige studies suggereren dat de automatische activiteit van de TrA verminderd is tijdens interne verstoringen, waardoor het beschermende mechanisme van de lumbale segmenten afneemt. Hoe dit precies werkt tijdens dynamische taken zoals lopen, traplopen en rennen is nog niet goed bekend. In deze studie hebben de onderzoekers als doel om oppervlakkige en diepe spieractiviteit van de buikspieren bij mensen met lage rugpijn en gezonde mensen te vergelijken tijdens dynamische taken in stand.

Methode

In deze case control studie werden 48 gezonde vrouwen en 50 vrouwen met lage rugpijn geïncludeerd. De vrouwen met lage rugpijn moesten die klachten al meer dan zes weken hebben, terugkerende episodes hebben en een VAS pijnscore tussen 30 en 70 op een schaal van 0 tot 100.
De dikte van de m. transversus abdominis (TrA), m. obliquus internus (IO) en m. obliquus externus (EO) spieren werd gemeten met een Ultrasound Imaging Unit. De veranderingen in dikte geven de mate van activiteit aan. Een Biodex Balance System (BBS) werd gebruikt als statisch of dynamisch vloeroppervlak tijdens staande houdingen. Dit variabele oppervlak kan ingesteld worden op verschillende niveaus van instabiliteit.

Resultaten

In alle spieren in beide groepen was de spierdikte significant groter tijdens dynamische taken dan tijdens statische staande taken. In de patiëntengroep was er een lager percentage in dikte voor de TrA en een hoger percentage voor de m. obliquus externus vergeleken met de gezonde mensen. Dit was het geval bij alle dynamische bewegingen.

Opmerkingen samenvatter

De mensen met lage rugpijn lieten een ander patroon in spieractivatie zien dan gezonde mensen. De oppervlakkige m. obliquus externus vertoont bij mensen met lage rugpijn een grotere activiteit dan de dieper gelegen m. transversus abdominis, in vergelijking tot gezonde mensen bij het staan op een instabiele ondergrond. Deze uitkomsten kunnen een aangrijpingspunt zijn binnen de fysiotherapeutische behandeling.