Mensen met reuma voelen zich fitter en gezonder na fysieke training

12-9-Mensen met reuma voelen zich fitter en gezonder na fysieke training_1101892562

Het fysieke activiteitenniveau bij mensen met reumatoïde artritis is lager dan aanbevolen wordt door richtlijnen. Dit is vooral het geval bij mensen die ouder zijn dan 55. Dit lage activiteitenniveau bij mensen met RA komt deels door bezorgdheid dat oefeningen de gewrichten kunnen beschadigen. Deze bezorgdheid is niet terecht want uit onderzoeken blijkt dat gewrichtsbeschadiging niet optreedt, ook niet na hoog-intensieve training. Een individuele aanpak kan mensen met RA helpen om deze angst te overwinnen. Een aanpak die focust op de context, geschiedenis en mogelijkheden van de persoon blijkt geschikt te zijn bij het omgaan met chronische ziektes. Het doel van dit RCT was om het effect te bekijken van een individueel programma met matig tot hoog-intensieve aerobe- en weerstandstraining bij oudere mensen met reuma. De onderzoekers stelden hierbij als hypothese dat een dergelijke interventie beperkingen vermindert en fysieke fitheid verhoogt.

Methode

Mensen tussen 65 en 75 jaar met reumatoïde artritis werden geïncludeerd in dit onderzoek. Inclusiecriteria waren dat ze de ziekte al meer dan 2 jaar hadden en dat de ziekte-activiteit laag tot matig was. Ze werden ingedeeld in een interventiegroep waarin ze gedurende 20 weken oefentherapie kregen in een sportschool of in een controlegroep (n=38) waarin mensen licht-intensieve huiswerkoefeningen kregen.
De mensen in de interventiegroep kregen eerst een individuele sessie om inzicht te krijgen in de persoonlijkheid van die persoon, doelen te stellen en tot overeenstemming te komen over hoe de interventie uitgevoerd werd. Drie keer per week voerden ze de afgesproken oefeningen uit in de sportschool. Na een warming-up deden ze oefeningen op 70-89% van hun maximale hartslag in intervals van 3 minuten en 5 weerstandsoefeningen op 70-80% van 1RM. De fysiotherapeut was twee van de drie sessies aanwezig en maakte in overleg met de deelnemer aanpassingen aan de training. Op de derde trainingssessie ontstond een informele groep omdat de meeste mensen op dezelfde tijd bleven komen.
De controlegroep startte ook met een individuele sessie en kregen daarna huiswerkoefeningen mee in hetzelfde protocol als de interventiegroep.

TIP:  Het belang van feedforward, corticale plasticiteit en taakspecifiteit bij patiënten met pijn aan het bewegingsapparaat

Metingen werden gedaan bij baseline, na 20 weken en na 12 maanden. De primaire uitkomstmaat was het verschil in de mate van beperkingen, gemeten op de Health Assessment Questionnaire – Disability Index (HAQ-DI). Secundaire uitkomstmaten waren de verschillen in fysieke activiteit gemeten door een cardiopulmonaire test, een test van het uithoudingsvermogen, Functionele balans gemeten op de Timed Up and Go, beenspierkracht gemeten met de Sit to Stand test, en de isometrische flexiekracht van de elleboog. De ervaringen van de deelnemer werden gemeten met de The Patient Global Impression of Change. De mate van beweging in het dagelijks leven werd bijgehouden via de The Leisure Time Physical Activity Inventory (LTPAI).

Resultaten

Er waren 74 deelnemers aan dit onderzoek, waarvan 36 in de interventiegroep en 38 in de controlegroep. Alle deelnemers in de interventiegroep voltooiden de 20 weken durende interventie, met een gemiddelde aanwezigheid van 2,4 sessies per week in de sportschool en 3,2 sessies thuis. De controlegroep oefende gemiddeld 2,8 keer per week. De zelfgerapporteerde activiteit op de LTPAI nam significant toe in de interventiegroep (2,4 uur meer) vergeleken met de controlegroep (0,3 uur meer). Vier op de vijf mensen in de interventiegroep haalden het doel van 70-80% van 1RM, de overige mensen oefenden op ongeveer 60%. Vier mensen in de interventiegroep hadden toegenomen pijnklachten waardoor de oefeningen aangepast moesten worden in 1 oefening. Negentien anderen hadden tijdelijk meer pijn die vanzelf weer overging of waarvoor 1 week de oefeningen wat aangepast werden.

Op de HAQ-DI werden geen significante verschillen tussen de groepen gevonden. Binnen de groep gemeten was de interventiegroep significant vooruitgegaan op de HAQ-DI vergeleken met de baseline. Aerobe capaciteit, uithoudingsvermogen, functionele balans en beenspierkracht waren significant toegenomen in de interventiegroep vergeleken met de controlegroep. Alleen op isometrische kracht van de elleboog was geen verschil tussen de groepen. Van de mensen in de interventiegroep scoorde 71% hun gezondheid als veel of heel veel verbetering, vergeleken met 24% van de mensen in de controlegroep.

TIP:  Intenties verbeelden en fantaseren over toekomstig sporten motiveert

Na 12 maanden waren er geen significante verschillen tussen de groepen op de HAQ-DI, maar wel op de test van het uithoudingsvermogen. 85% van de mensen in de interventiegroep hadden het sporten volgehouden, waarvan 51% nog sportte op hoog/matig intensief niveau en 34% had de intensiteit iets verlaagd. Van de interventiegroep gaf 53% aan een sterke verbetering in de gezondheid te ervaren en 26% van de controlegroep.

Conclusie

Matig tot hoog intensieve training vergrootte bij mensen met reuma het uithoudingsvermogen op de langere termijn (12 maanden). Ondanks de hoge belasting van de training waren er nauwelijks negatieve bijeffecten, en de toename in pijn die sommigen ervaarden was goed op te lossen met een kleine aanpassing aan de oefeningen. Dat er op beperkingen geen significante resultaten werden gevonden verklaren de onderzoekers deels door het bodemeffect van de gebruikte vragenlijst. Een groot deel van de deelnemers had al een lage score in beperkingen omdat ze in een lage of matige fase van ziekte-activiteit zaten.

Het grootste effect bleek de training te hebben op de ervaren gezondheid: bijna drie op de vier mensen in de interventiegroep zeiden dat hun gezondheid sterk of heel sterk vooruit was gegaan, tegenover 1 op de vier in de gezondheidsgroep.

Bron

Lange, E., Kucharski, D., Svedlund, S., Svensson, K., Bertholds, G., Gjertsson, I., Mannerkorpi, K. (2018). Effects of aerobic and resistance exercise in older adults with rheumatoid arthritis: A randomized controlled trial. Arthritis Care Res (Hoboken). Apr 26.

Marjolein Streur

Marjolein Streur

Fysiotherapeut/fysiotherapiewetenschapper. Referent/samenvatter. Speerpunt leefstijlcoaching en psychologie. Volgde de universitaire focusopleiding ‘klinische en gezondheidspsychologie’.

Zin in een leuke en boeiende cursus?

Kijk dan hier voor inspiratie!

" 3000+ tevreden fysiotherapeuten gingen je voor. "

Nieuwsbrief

Elke twee weken 3 samenvattingen voor fysiotherapeuten. Gratis, al 17 jaar. 6000+ fysiotherapeuten gingen je voor.

Volg ons op facebook:

Database met 1500+ artikelen

Voorjaar 2023

Werken met beleving en emotie binnen de fysiotherapie

3 dagen. Start 15 mei 2024. Prijs € 595,- …

Acceptance and Commitment Therapy bij pijn

3 dagen. Start 7 juni 2024. Prijs € 495,-…

Pijn- en Stressmanagement technieken

3 dagen. Start 31 mei 2024. Prijs € 595,-…

Vrouw doet pilates oefeningen en voorkomt daardoor rugpijn.

Fysiopilates opleiding

9 dagen. Start 10 september 2024. Prijs € 1395,-…

De Mindful Fysiotherapeut

8 dagen. Start 12 september 2024. Prijs € 1395,-…

Dansante Fysiotherapie op basis van Laban/Bartenieff

8 dagen. Start 20 september 2024. Prijs € 1395,-…

Vrouw stretcht mindfull tegen rugpijn.

Belevingsgericht lichaamswerk binnen de fysiotherapie

5 dagen. Start 28 september 2024. Prijs € 995,-…

kngf-logo-klein
keurmerk-fysiotherapie-logo-klein
crkbo_instelling_rgb