Hoog Intensieve Intervaltraining gunstig voor mensen met MS

Thuis uitgevoerde Hoog Intensieve Intervaltraining kan bij mensen met MS bepaalde barrières als tijdgebrek, afstand en problemen met transport wegnemen. In een 6 maanden durende fiets-interventie bleek de therapietrouw bij 17 mensen met milde MS zeer hoog, was er een significante verbetering in gezondheidsparameters en was bijna iedereen in staat de Mont Ventoux te beklimmen.

Oefentherapie en fysieke activiteit bij mensen met MS verbeteren de mobiliteit, spierkracht, fysieke fitheid en vermoeidheid, zonder dat er meer relapses optreden. Oefeningen op lage intensiteit lijken de beste therapietrouw op de lange termijn te hebben en zijn effectief om de lichaamssamenstelling en bloedwaarden gunstig te beïnvloeden. Hoog intensieve intervaltraining (HIT) is een andere optie om de fysieke activiteit te vergroten. Uit eerder onderzoek blijkt dat het belangrijke functionele waarde verbetert, zoals de trainingscapaciteit, spierkracht en kwaliteit van leven. Ook heeft het mogelijk een gunstig effect op het cognitieve functioneren. HIT is bovendien veilig en wordt goed getolereerd door mensen met MS. Hoe het met de therapietrouw op langere termijn zit bij HIT is nog niet goed bekend.

Belangrijke barrières die mensen met MS in eerdere onderzoeken ervaren om te sporten, zijn een gebrek aan tijd, een probleem met de afstand of met transport, neurologische problemen en de kosten. HIT kan barrières als tijdgebrek overwinnen, omdat het kort en intensief is en door een interventie te ontwikkelen die mensen zelf thuis kunnen doen, spelen barrières als afstand en transport mogelijk ook een minder grote rol.

In deze studie kijken de onderzoekers of HIT met thuisoefeningen effect heeft op de fitheid en gezondheidsgerelateerde variabelen bij mensen met MS en of dit op de lange termijn vol te houden is.

Method

De onderzoekers hebben ervoor gekozen om het onderzoek uit te voeren bij mensen met milde symptomen van MS; een score lager dan 4 op de  Expanded Disability Status Scale (EDSS)). Ze includeerden mensen ouder dan 18 jaar die niet in de voorgaande 6 maanden een exacerbatie van MS hadden of al aan matig of hoog intensieve oefentherapie deden.

Bij baseline werden de trainingscapaciteit en lichaamscompositie vastgesteld en kregen alle deelnemers een Activity tracker. Ze kregen een 6 maanden durende interventie van thuis oefeningen en na iedere trainingscyclus van 3 weken kreeg ze een update van hun gepersonaliseerde training instructies. De training bestond uit fietsen op hun eigen fiets met supervisie op afstand via de Polar Coach Module. Op ieder moment konden deelnemers contact opnemen met de onderzoekers. Na de tweede en de vijfde trainingscyclus organiseerden de onderzoekers een groepsfietstocht om de groepsdynamiek en motivatie te verhogen. Na acht trainingscycli, ongeveer 6 maanden, werden de metingen gedaan en een week later beklommen de deelnemers met elkaar de Mont Ventoux op de fiets.

Met de online Polar Coach Module was het mogelijk om precies te zien hoeveel mensen trainden. Ook de trainingsduur, totale afstand, hartslagfrequentie en calorieverbruik konden zo gemonitord worden.

Bij baseline en na afloop van de interventie de deelnemers een capaciteitstest met pulmonaire gas analyse.

Het beklimmen van de Mont Ventoux werd gebruikt om bewustzijn te creëren en om de therapietrouw te verhogen. Daarnaast kon zo geobserveerd worden of mensen in staat waren om een uitdagende sportprestatie neer te zetten. De beklimming was een totale afstand van 25,7 kilometer met 1152 hoogtemeters. De gemiddelde helling was 4,5%. Tijdens de beklimming werd voor de veiligheid iedere MS-patiënt vergezeld door een gezonde deelnemer.

Resultaten

In totaal deden 17 mensen met MS van begin tot eind mee aan deze studie. Daarnaast deden ook 17 gezonde proefpersonen mee aan deze studie. Tijdens het traject vielen er 5 mensen af;  geen vanwege negatieve bijeffecten van de interventie. De therapietrouw bij alle deelnemers was hoog met ongeveer 95%. Zowel bij de mensen met MS als bij de gezonde controlegroep verbeterde het programma significant de VO2max, de workload en de tijd tot uitputting. Daarbij verbeterde de 6 maanden duren de interventie de hartfrequentie, de lactaat piek en de RER. Bij de gezonde proefpersonen verbeteren ook de maximale lactaat en de maximale hartfrequentie. Alleen in het herstel van de hartfrequentie was er een verschil te zien tussen de groepen, verder waren alle verbeteringen gelijk tussen de twee groepen.

Op het gebied van lichaamssamenstelling werd er significante vermindering behaald van het lichaamsgewicht bij mensen met MS. Er waren geen verschillen te zien in vetmassa, vetpercentage en vetvrije massa. De training liet geen veranderingen in lichaamssamenstelling zien bij de gezonde mensen.

Op twee deelnemers na bereikten alle mensen met MS en de gezonde deelnemers die het trainingsprogramma voltooid hadden veilig de top van de Mont Ventoux. De 2 deelnemers die moesten afstappen, deden dat op 1 en 2 km bij de top vandaan vanwege uitputting. De rest van de groep bereikte de top na ongeveer 2 uur en drie kwartier, met de gemiddelde snelheid van 9,8 kilometer per uur, hartfrequentie van 133 bpm en een maximale hartslag van 175 BPM. Er werden geen blessures of negatieve bijwerkingen gerapporteerd.

Conclusie en opmerkingen

De auteurs concluderen dat een 6 maanden durende hoge intensiteit interval training vanuit huis een goede therapietrouw heeft en trainingscapaciteit vergroot bij mensen met milde symptomen van MS. Ook bleek het voor deze mensen mogelijk om de Mont Ventoux fietsend te beklimmen.

In deze studie was een zeer goede therapietrouw gedurende de 6 maanden durende interventie. Er waren significante gezondheidsvoordelen voor zowel de mensen met MS als gezonde proefpersonen en het bleek veilig en goed te doen voor mensen met milde MS klachten. Mede door het wegnemen van bepaalde barrières zou de therapietrouw verhoogd kunnen zijn. In deze studie is wel belangrijk om mee te nemen dat de hoge therapietrouw en de motivatie mogelijk (groten)deels bereikt werd door het stellen van het doel aan het eind van de studie. De motivatie binnen deze groep deelnemers is daardoor mogelijk niet te vergelijken met de motivatie in andere groepen met een minder duidelijk doel aan het eindpunt.