Het Portret – Soraya Wahjudi (fysiotherapeut / Karateka)

Wie is Soraya Wahjudi?

Ik ben 23 jaar geleden geboren in Amstelveen en woon nu al 19 jaar in Almere. Vorig jaar ben ik getrouwd en afgestudeerd als fysiotherapeut aan de Hogeschool van Amsterdam, dat was best een bewogen jaar. Ik werk nu in de eerste lijn bij Zorggroep Almere en daar werk ik met veel plezier. Dit jaar ben ik begonnen met opleiding Manuele Therapie, ik doe het versnelde traject bij de SOMT in Amersfoort.

Wat was je motivatie om voor de opleiding fysiotherapie te kiezen?

Van jongs af aan heb ik op hoog niveau gesport. Door de topsport ben ik geblesseerd geraakt aan mijn knie en moest ik vaak zelf naar de fysiotherapeut. Zo is eigenlijk mijn interesse voor de fysiotherapie gewekt. Ik wist alleen wel zeker dat ik geen sportfysiotherapeut wilde worden: manuele therapie lijkt meer mijn richting.

Wat zijn je ambities in de fysiotherapie? Hoe wil je jezelf ontwikkelen in het vak?

Manuele therapie dus: ik ben iemand die bij iedere patiënt een combinatie van hands-on en hands-off toepast. Dit helpt me verbinding te maken en een band van vertrouwen te scheppen waarna we samen beter in staat zijn te werken aan zelfstandigheid in de omgang met de klachten en/of blessure. Ik ben eigenlijk pas net begonnen als fysiotherapeut en dus nog een beetje zoekende, maar nu ik de opleiding manuele therapie aan het volgen ben geeft dat absoluut duidelijker richting aan de kant die ik op wil. Het is voor mij heel bevredigend als ik met met manuele technieken een patiënt kan helpen herstellen. Dat komt deels vanuit eigen ervaring met behandelingen die ik zelf heb ondergaan. Dit wil ik zelf ook kunnen bieden, want ik gun anderen van harte wat voor mij ook goed werkt.

Wat zijn de energiegevers in je leven, zowel in je werk als daarbuiten?

Sport staat bij mij met stip op een. Sport is mijn ultieme fysieke en mentale uitlaatklep. Mijn familie is voor mij ook heel erg belangrijk. Zij geven me de energie, motivatie en het vertrouwen om mijn doelen na te streven. Ze steunen me onvoorwaardelijk en vormen het fundament waarop ik kan bouwen.

Hoe ben je eigenlijk met Karate in aanraking gekomen?

Dat heeft alles te maken met mijn vader. Die deed vroeger al aan topsport Karate en nam me in de Maxi-Cosi al mee naar zijn trainingen. Daar zat ik stilletje te kijken. Hij is Nederlands en Europees kampioen en 2e van de wereld, dus de lat lag meteen hoog. Omdat ik zo stil en rustig was mocht ik op mijn vierde al beginnen met Karate. Dat lag me meteen erg goed en op mijn 6e was ik de jongste deelnemer op het Europees kampioenschap in Duitsland. In 2007 is mijn vader zijn eigen dojo gestart. Sinds die tijd help ik hem mee. Tegenwoordig geef ik er zelf les en geef ik daarnaast personal training.

Nooit uitstapjes gemaakt?

Jazeker, Tae Kwondo is erbij gekomen op mijn 15e. Ik zocht toen nog een andere uitdaging en wilde op hoog niveau wedstrijden doen. Karate was toen geen Olympische sport en Tae Kwondo wel. Ik was nogal goed in hoog trappen, dus dat kwam goed uit. Nadat ik de zwarte band haalde mocht ik meteen de selectie van de NTKB in en deed ik het eerste jaar mee aan het Europees kampioenschap waar ik tweede werd. Het jaar erop mocht ik mee naar het WK en werd ik derde. Ik heb ook nog mee gedaan aan de Beach Games, dat is een soort van “tussen-WK”. Mijn hart lag meer bij de Kata’s en Freestyle ipv sparren. Ik ben uiteindelijk eerste geworden in 2018 en toen kon ik niet hoger. Ik heb dat nog twee jaar vol gehouden en uiteindelijk ook het EK gewonnen. Mijn laatste grote wedstrijd was het WK in Taipei. Daarna ben ik een jaar gaan trainen in Korea met een paar van mijn idolen uit de Tae Kwondo wereld. Daar heb ik een paar dierbare vriendschappen aan over gehouden.

Petje af…

Ja en toen kwam Covid-19. In de corona periode had ik veel tijd om na te denken. In 2020 is Karate -even- een Olympische sport geworden en toen begon het toch weer te borrelen. Sinds oktober 2021 ben ik weer intensiever gaan trainen en een topsport traject ingegaan met Karate. Bij het NK Karate in november vorig jaar werd ik tweede. Ik lig dus weer aardig op stoom, maar mijn ambitie is ook nu weer het Europese èn Wereldkampioenschap.

Wat brengt Karate je?

Vooral blijdschap: ik ben altijd blij als ik in de dojo ben omdat de dojo zo’n familieding is. Daar is het net alsof alles samenkomt. Ik heb het dan letterlijk over de saamhorigheid die ik miste in Tae Kwondo. Weer intensiever met Karate bezig zijn voelde en voelt nog iedere keer als thuiskomen.

Hoe helpt Karate je in relatie tot je eigen balans?

Vooral door de discipline die inherent is aan Karate. Karate is discipline en die discipline is het fundament onder mijn streven om mijn doelen te behalen. Mijn doelen liggen hoog en mijn ambitie is groot, dus Karate is niet alleen mijn doel, maar ook mijn middel.

Sijpelt Budo door in je behandeling en zo ja, wat kan fysiotherapie dan leren van Karate?

Door mijn discipline en ervaring in de topsport kan ik mijn patiënten denk ik beter motiveren om hun doelen te behalen. Hiervoor maak ik gebruik van het delen van ervaringen, motiverende gesprekken, luisteren en geef ik daarna pas advies. Bij Karate is het belangrijk om je bewust te zijn van je eigen lichaam. Voelen hoe je lichaam beweegt en wat het aankan. Dat gedeelte geef ik ook vaak aan de patiënten mee zodat ze meer controle kunnen krijgen over hun eigen lichaam. Je zou kunnen zeggen dat ik de discipline van Karate mee neem en geef in mijn behandeling.

Zelf figureren in deze serie? Mail René