Handartrose beperkt mogelijkheid om te werken

Naarmate mensen langer door moeten werken zal het vaker voorkomen dat gezondheidsproblemen de uitvoering van het werk gaan beperken. Handartrose is daar een voorbeeld van. In 2010 hadden 1,5 miljoen Nederlanders artrose, oftewel 11,8%. De prevalentie van artrose is meer dan 50% gestegen van 1991 tot 2011. De verwachting is dat dit tussen 2011 en 2030 verder zal stijgen met 40%, en daarmee een belangrijke bron van beperkingen wordt.

Bij artrose is de hand het vaakst aangedaan. Handartrose heeft een grote impact op de kwaliteit van leven vanwege de pijn, verminderde mobiliteit, knijpkracht en beperkingen in activiteiten. Ook heeft het invloed op de uitvoering van het werk. Verschillende werkgerelateerde en individuele factoren zijn gerelateerd aan arbeidsgeschiktheid. Eén van de individuele factoren is de functionele capaciteit. In deze studies analyseren de auteurs mogelijke associaties tussen handartrose en de functionele capaciteit van de bovenste extremiteit bij werkende mensen, en welke variabelen daarbij een rol spelen.

Methode

In deze cross-sectionele studie voerden werkende mensen met handartrose een functionele capaciteitstest uit en een zelfgerapporteerde meting van beperkingen. Mensen met handartrose werden geïncludeerd en de mate van artrose werd vastgesteld door een radioloog op basis van röntgenfoto’s. Alle gewrichten werden gescoord volgens de Kellgren and Lawrence rating (KL-score). Als in twee van de rijen gewrichten minstens één gewricht was aangedaan, konden de mensen geïncludeerd worden in de studie.

• De deelnemers vulden twee zelfgerapporteerde vragenlijsten over de beperkingen in: de korte versie van de Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand Outcome Measure  (QuickDASH-DLV) en de Functional Index for Hand Osteoarthritis (FIHOA). In de QuickDASH  heeft 11 items om fysieke functie te meten en symptomen bij mensen met musculoskeletale stoornissen van de bovenste extremiteit. De werkmodule wordt gebruikt voor mensen voor wie het werk veel fysieke activiteit vraagt. De FIHOA is een vragenlijst specifiek voor mensen met handartrose en bevat 10 vragen gericht op de activiteiten van de hand.
• Handartrose werd klinisch geclassificeerd door middel van de criteria van het American College of Rheumatology.
• De functionele capaciteit werd gemeten met de Upper Limb Functional Capacity Evaluation (ULFCE). Hierbij voeren de deelnemers 7 tests uit: handknijpkracht, vingerkracht, beweeglijkheid van de vingertoppen, hand en onderarm, tillen en werken boven het hoofd en repetitief strekken naar de zijkant.
• Pijnintensiteit werd gemeten op een 10 cm VAS schaal. Deze score werd gegeven drie keer vlak voor het uitvoeren van de ULFCE en twee keer na het uitvoeren van de test.

De deelnemers aan het onderzoek moesten minstens 8 uur per week gewerkt hebben gedurende het laatste jaar en gediagnosticeerd zijn met primaire handartrose. Iedere deelnemer werd gematcht aan twee gezonde werkende mensen van wie gegevens in een database beschikbaar waren.

Resultaten

Er werden 41 mensen geïncludeerd. De mensen met handartrose waren significant ouder dan de gezonde werkers (58,2 jaar tov 54,3 jaar), werkten minder uur per week en hadden meer jaren hetzelfde werk gedaan dan de gezonde werkers. De meeste deelnemers voerden licht werk uit; geen van de patiënten werd ingedeeld in de categorie ‘zwaar werk’. Twee patiënten hadden in het voorafgaande jaar ziekteverlof opgenomen vanwege de handartrose.

De patiënten scoorden significant en relevant lager op alle scores van de ULFCE dan de gezonde werkers. De meest consistente voorspellers voor de functionele capaciteit was geslacht – vrouwen met handartrose hadden vaker een lagere functionele capaciteit. Minder sterke voorspellers waren leeftijd, lengte en gewicht. Leeftijd was vooral geassocieerd met mobiliteit van de hand en onderarm. Lengte was geassocieerd met kracht in de armen, handen en vingers. Dominante hand, gewicht, roken, alcoholgebruik en het aantal arbeidsjaren in de huidige baan waren voorspellers voor sommige ULFCE- uitkomsten.

Er was een sterke correlatie tussen de QuickDASH en de FIHOA, wat impliceert dat ze hetzelfde construct meten. Beide vragenlijsten voorspelden de knijpkracht en kracht in de vingers. Pijn voor het uitvoeren van de ULFCE was voorspellend voor beweeglijkheid van de hand en onderarm en voor boven het hoofd tillen. Het aantal arbeidsuren per week was een voorspeller voor de pincetgreep van de rechterhand en het aantal jaren in het huidige werk was een voorspeller voor werken boven het hoofd.

Pijnintensiteit en vingerkracht verklaarden voor 60% de variatie in de Quick-DASH en FIHOA.

Conclusie en opmerkingen

Werkende mensen met handartrose hadden duidelijk minder functionele capaciteit dan gezonde werkers. Functionele capaciteit is een van de individuele voorspellers van de mogelijkheid om te kunnen werken. Mensen met handartrose zouden individuele adviezen moeten krijgen over hun werkbelasting, activiteitenniveau, oefeningen of mogelijke aanpassingen.
De mediaan op de QuickDASH was 33. Deze score betekent dat de handartrose een aanzienlijke impact heeft op het dagelijks functioneren. De mate van artrose volgens de KL-score, was niet geassocieerd met de functionele capaciteit. Dit is in lijn met andere onderzoeken van de mate van handartrose en de mate van klachten.