Fysieke testen voor het diagnosticeren van een cervicale radiculopathie

De term cervicale radiculopathie (CR) wordt gebruikt om uitstralende pijn in de arm te beschrijven, in het dermatoom van de betrokken zenuwwortel. De radiculaire pijn ontstaat meestal als gevolg van een cervicale discus hernia of degerenatieve spondylotische veranderingen, maar radiculaire klachten kunnen ook aanwezig zijn zonder evidente compressie. De diagnose van een cervicale radiculopathie wordt gesteld op basis van het subjectieve verhaal en lichamelijk onderzoek, wat eventueel ondersteund kan worden met beeldvormend onderzoek. De meest ingezette testen in het lichamelijk onderzoek zijn reflexonderzoek, spierkrachtonderzoek van kenmusculatuur, sensibiliteitstesten, mobiliteitsonderzoek en provocatietesten zoals de Spurling test, shoulder abduction (relief) test, Upper Limb Tension Test (ULTT), distractietest en Valsalva manoeuvre. Deze studie wil een overzicht en update geven van de evidentie omtrent het diagnosticeren van een cervicale radiculopathie.

Methode

Er zijn studies geïncludeerd waarbij de deelnemers minimaal 18 jaar oud waren en vermoedelijk een cervicale radiculopathie hadden als gevolg van een cervicale discus hernia of degeneratieve spondylotische veranderingen. Alleen onderzoeken waarbij de uitkomsten van het lichamelijk onderzoek werden vergeleken met de uitkomsten van beeldvormend onderzoek (MRI- of CT-scan) of operatie, zijn geïncludeerd.

Resultaten

De zoekstring had 2845 unieke resultaten, waarvan er uiteindelijk 5 volledig geschikt waren om meegenomen te worden in de kwantitatieve synthese. Alle onderzoeken zijn uitgevoerd in het ziekenhuis. Twee studies hebben voorgeschiedenis, lichamelijk onderzoek en beeldvormend onderzoek gehanteerd als referentiemaat. De Spurling test is in twee onderzoeken als belangrijkste test gebruikt en in twee andere onderzoeken werd hiervoor een neurodynamische test ingezet. De Arm Squeeze test, shoulder abduction (relief) test en tractietest werden op zichzelf staand onderzocht in de andere studies.

De onderzochte testen

Spurling test
Drie onderzoek (n=350) hebben de diagnostische accuratesse onderzocht van de Spurling test, echter bij alle drie werd er net een andere beweging ingezet om de axiale compressie op de cervicale wervelkolom in te zetten; cervicale extensie + ipsilaterale lateroflexie (matige sensitiviteit en hoge specificiteit), ipsilaterale lateroflexie + rotatie (matige sensitiviteit en hoge specificiteit) en cervicale extensie + ipsilaterale rotatie (hoge sensitiviteit en specificiteit).

Upper Limb Neural Tension Test
De Upper Limb Neural Tension Test (ULNTs) kan worden verdeeld in de medianus (ULTN1), radialis (ULNT2a) en ulnaris (ULNT3). Deze test is positief bij provocatie van de neurogene pijn (branden, schietend, tintelende sensaties in de betrokken dermatoom), toename of afname bij structurele differentiatie en verschil in uitstraling tussen links en rechts. Als de vier ULNTs gebruik werden, is de sensitiviteit 0.97 en specificiteit 0.69. De ULNT3 heeft de hoge specificiteit als losse test (0.88) en de ULNT1 had de hoogste sensitiviteit (0.83).

Shoulder abduction (relief)
Er is één onderzoek gedaan naar de shoulder abduction (relief) test, bij 13 proefpersonen. Deze test is positief als de radiculaire klachten afnemen of verdwenen zijn als de patiënt de aangedane hand boven het hoofd houdt. Uit dit onderzoek kwam een matige sensitiviteit van 0.47 en hoge specificiteit van 0.85.

Tractietest
Bij 24 patiënten is de tractietest onderzocht. Deze test is positief als er sprake is van vermindering van klachten bij een axiale tractie van 10-15 kg. De sensitiviteit is 0.33 en specificiteit is 0.97.

Arm squeeze
De arm squeeze test is positief als de patiënt bij druk op het middelste derde deel van de bovenarm een pijnscore van 3 of hoger scoort (0-10 VAS). Dit is gebaseerd op de theorie dat als er sprake is van een compressie van een zenuwwortel, er verhoogde gevoeligheid in de rest van de arm. Dit werd vergeleken met druk op het AC-gewricht en de anterolaterale subacromiale regio. De sensitiviteit en specificiteit voor deze test is allebei 0.97.

Discussie en conclusie

De studies zijn allemaal uitgevoerd in het ziekenhuis, dit kan bias geven. Ook zijn er alleen maar symptomatische patiënten onderzocht.

De Spurling test is de enige die in meerdere onderzoeken is onderzocht, met een matige sensitiviteit, maar hoge specificiteit. De arm squeeze test is een relatief nieuwe test, met een hoge sensitiviteit en specificiteit. De axiale tractie test en de shoulder abduction test hebben een hoge specificiteit en lage sensitiviteit. De gecombineerde ULNTs hadden een hoge sensitiviteit en matige specificiteit, de ULNT3 als individuele test had de hoogste specificiteit.

Het is aannemelijk dat het clusteren van testen een hogere diagnostische accuratesse geeft. Dit is een aanbeveling voor vervolgonderzoek. Op basis van de resultaten van dit onderzoek wordt geconcludeerd dat een voorgeschiedenis met klachten en een combinatie van een positieve Spurling test, axiale tractie test en arm squeeze test de waarschijnlijkheid op een correcte detectie van een cervicale radiculopathie verhoogd. Een negatieve uitkomst van een gecombineerde ULNTs en arm squeeze test zal deze waarschijnlijkheid juist weer verlagen.

Bron: Thoomes, E. J., van Geest, S., van der Windt, D. A., Falla, D., Verhagen, A. P., Koes, B. W., … Vleggeert-Lankamp, C. L. (2018). Value of physical tests in diagnosing cervical radiculopathy: a systematic review. The Spine Journal, 18(1), 179–189. https://doi.org/10.1016/j.spinee.2017.08.241

Foto bij het artikel door Kzenon / Shutterstock