Fysieke activiteit motivatie verhogen via doelen, monitoren, en feedback

De Control Theorie van Carver en Scheier probeert het proces achter gedragsverandering uit te leggen. Volgens deze theorie vergelijken mensen hun huidige gedrag met een standaard of doel. Als hier discrepanties in zijn, zorgt een gedragsmatige negatieve feedback loop ervoor dat deze weer minimaal wordt. Dus als iemand zich er bewust van wordt dat hun niveau van fysieke activiteit achterblijft bij het doel, zal deze persoon proberen de fysieke activiteit te verhogen. Belangrijke gedragsveranderings technieken zijn dus het zetten van een doel, zelf-monitoring en feedback. Als de control theorie klopt, dan zouden interventies om deze drie factoren te vergroten, grotere veranderingen in gedrag teweeg brengen.
Er zijn weliswaar onderzoeken gedaan naar deze theorie met betrekking tot fysieke activiteit, maar deze onderzoeken zijn nog niet eenduidig en compleet. In dit onderzoek trachten de onderzoekers aan te tonen wat de aparte factoren van de control theorie bijdragen aan een gedragsverandering op het gebied van fysieke activiteit.

Methode

124 gezonde mensen met een gemiddelde leeftijd van 24 jaar namen deel aan het onderzoek. Deze mensen namen geen deel aan sportactiviteiten en hadden geen klachten die dat zouden beletten of een risicofactor zouden zijn. De mensen werden ingedeeld in drie groepen. De eerste groep kreeg alleen een interventie gericht op het stellen van een doel (goal-setting, GS), de tweede groep doelstelling en zelf-monitoring (GS+SM) en de derde groep doelstelling, zelfmonitoring en feedback (GS+SM+F).
Voorafgaand aan de start van het onderzoek vulden de deelnemers de International Physical Activity Questionnaire (IPAQ; Craig, 2003) en lazen ze informatie over de bewegingsrichtlijnen. Alle deelnemers werden gevraagd om minstens 600 ‘activity units’ per week te bereiken. Ze kregen een bewegingsmonitor, die ze dagelijks moesten dragen. Tijdens de twee weken lange studieperiode kregen alle deelnemers verschillende tekstberichten. De eerste om 7 uur ’s ochtends om ze te herinneren aan het dragen van de monitor en dat op te schrijven in hun dagboek. Een week later begon de interventie en kregen alle groepen evenveel tekstberichten, alleen de inhoud verschilde. De mensen die ook zelfmonitoring als interventie hadden moesten daarnaast dagelijks een dagboekje bijhouden, afgeleid van de IPAQ. De mensen in de GS+SM+F groep kregen ook nog feedback op hun activiteiten, over onder meer hoe dicht ze al bij hun wekelijkse doel waren. Fysieke en psychosociale factoren werden geregistreerd met de IPAQ en de bewegingsmonitors.

Resultaten

De participanten die de interventie op alle drie de factoren ontvingen, lieten bij follow-up de hoogste activiteiten levels zien. Zij presteerden significant beter dan de mensen die alleen een interventie op doelstelling (GS) kregen. Het verschil met de GS+SM groep was niet significant. De feedback was het meest succesvol wanneer de baseline intenties het zwakst waren. Wel was bij de feedback groep de kans het grootst dat mensen die de ene dag de feedback kregen dat ze achterlagen op schema, de dag erna het doel niet behaalden.

Opmerkingen samenvatter

Op hoe meer factoren van de control theorie een interventie gezet werd, hoe groter het resultaat was, hoewel de invloed van het krijgen van (negatieve)feedback niet altijd positief was. Om als fysiotherapeut patiënten te begeleiden richting gedragsverandering, zal niet alleen een doel gesteld worden, maar moeten patiënten ook leren hun eigen gedrag te controleren, bijvoorbeeld door het gebruik van een dagboekje. Het geven van feedback door de fysiotherapeut is waarschijnlijk vooral effectief bij patiënten die aan het begin van de interventie geen sterke intenties hadden om te veranderen. Het lijkt raadzaam de feedback altijd positief te verwoorden, omdat anders ontmoediging kan ontstaan.