Enkelletsel bij basketballers voorspelt vanuit postural sway meting aan het begin van het seizoen

Er is al veel onderzoek gedaan naar de risicofactoren voor enkelletsel bij basketballers. De intrinsieke factoren die genoemd worden zijn: onstabiele postural sway, spierzwakte / disbalans, hypomobiel enkelgewricht, verminderde positiezin, eerder enkelletsel, extreme lichaamslengte en gewicht, slechte alignment, en geslacht. Extrinsieke factoren zijn schoentype, ondergrond en al of niet tape of een orthese dragen. De meeste studies zijn matige van kwaliteit, bijvoorbeeld omdat ze de externe facoren niet gelijk proberen te houden. Vandaar dat de auteurs daarom een meer rigoureus onderzoek opzetten.

Methode
Aan dit onderzoek doen vijf school basketball teams mee (70 gezonde/blessurevrije spelers met gemiddelde leeftijd van 16,7 jaar). De sporters werden gecontroleerd op houdingsafwijkingen aan de onderste extremiteit (genu varus, sterke overpronatie van de voet etc). 14 spelers vallen daardoor af. Voor het competitieseizoen begon onderzocht een fysiotherapeut de overgebleven 56 spelers op enkelmobiliteit, spierkracht en postural sway. Spelers die tijdens het wedstrijdseizoen een brace/ tape of orthese droegen zonder dat er pijn was werden uitgesloten voor onderzoek. Zo ook deelnemers die meer dan 3 weken training misten zonder dat hier een letsel aan ten grondslag lag. Van 42 spelers heeft de onderzoeker uiteindelijk de analyse kunnen maken. De isokinetische enkelspierkracht (excentrische en concentrische enkel inversie en eversie) werd met de Cybex 6000 opgemeten met snelheden van 60 en 180 graden per seconde. De eversie/inversie ratio werd berekend. Het uithoudingsvermogen van de enkelspieren werd gemeten door 40 maal een maximale contractie in eversie en inversie richting. De gemiddelde kracht van de laatste 20 contracties werden in verhouding gezet ten opzichten van de eerste 20. De postural sway (de projectie van het lichaamszwaartepunt) werd met een drukkrachten platvorm opgemeten. De speler moest daarbij 15 seconden op één been staan, met de ogen open. De mate van uitslag in medialaterale richten werd berekend en in anteroposteriore richting. De enkel mobiliteit werd met een goniometer vastgelegd. In een maandelijkse vragenlijst werd het voorkomen van enkelblessures opgetekend.

Resultaat
In het daarop volgende competitieseizoen vonden er 18 enkelblessures plaats. Er waren dus ook 66 niet geblesseerde enkels. Van alle metingen die voorafgaande aan het seizoen gedaan waren voorspelde alleen een versterkte postural sway in mediolaterale richting (P<0.001) en anteroposteriore richting (p= 0.015) de enkelblessure. De odds ratio was daardoor verhoogd tot ongeveer 1.22.