Coördinatie hamstringspieren van belang voor blessure preventie

Hamstring blessures worden vaak opgelopen bij korte sprints, waarbij de lange kop van de m. biceps femoris meestal is aangedaan. Zowel de m. semitendinosus als de biceps femoris zijn betrokken bij maximale excentrische activatie in de zwaaifase, met name in de midzwaai tot initiële standfase. Specifieker; de biceps femoris is met name geactiveerd tijdens de mid- tot late zwaaifase, de semitendinosus bij het eind van de zwaaifase. Een verstoring van deze dynamiek wordt geassocieerd met een vergroot risico op een recidief. Deze studie heeft als doel om in kaart te brengen hoe de verschillende spierbuiken samenwerken in synergetische coördinatiepatronen en of veranderingen in neuromusculaire activiteiten in deze patronen geassocieerd kunnen worden met hamstring blessures.

Methode

Mannelijke voetbalspelers tussen de 18 en 35 jaar werden geïncludeerd. Op het moment van inclusie en testen waren alle deelnemers volledig blessurevrij en speelklaar. Er werden 54 mensen geïncludeerd: 27 voetbalspelers die nog nooit een hamstring blessure hadden gehad en 27 die in de twee voorgaande seizoenen een hamstring blessure had opgelopen maar volledig waren hersteld.
Het testprotocol bestond uit twee fMRI scans, met daartussen een spierkrachtoefening voor de hamstrings. Het verschil in herstel van de contractie tussen de aparte spierbuiken voor en na de oefening gaven een indicatie voor de spieractiviteit. Allereerst werd een fMRI scan gemaakt zonder specifieke inspanning vooraf. Daarna voerden de deelnemers een prone leg curl uit tot uitputting van de spier (een score van 20 op de Borg schaal) optrad. Redenen hiervoor waren dat er dan in ieder geval voldoende musculaire metabole respons in de spier was en omdat een hamstring blessure vaak bij spiervermoeidheid optreedt.

Resultaten

In beide groepen was de metabole respons toegenomen na de oefeningen ten opzichte van daarvoor; in de gezonde groep gemiddeld 18,2% en in de blessure-groep 22,8%. Dit verschil was significant. Binnen beide groepen was er ook een groot verschil te zien tussen de verschillende spierbuiken. In de gezonde groep had de semitendinosus een 14,4% hogere metabole activatie dan de biceps femoris en 19,7% hoger dan de semimembranosus. De biceps femoris liet 5,2% meer metabole activatie zien dan de semimembranosus. Dit ondersteunt het idee dat de semitendinosus een belangrijke rol speelt in het metabole proces. In de gezonde groep waren de intramusculaire verschillen in activiteit tussen biceps femoris, semitendinosus en semimembranosus groter dan bij de blessuregroep. De gemiddelde tijd tot spieruitputting in de groep voormalig geblesseerden was ook significant korter dan in de gezonde groep. Dit was onafhankelijk van duur van herstel en hoe lang geleden de blessure was opgelopen.

Opmerkingen samenvatter

Meer symmetrische spieractiviteit van de verschillende hamstringspieren kan leiden tot een minder goede coördinatie, waardoor de efficiëntie van het gebruik van de hamstring afneemt. Zelfs kleine verstoringen in het samenspel van de semitendinosus en de biceps femoris kan grote gevolgen hebben. Van belang is om in de revalidatiefase na een hamstring blessure niet alleen te richten op de biceps femoris, maar ook op de semitendinosus en de synergie tussen die twee. De functie van de semitendinosus speelt een grote rol bij blessurepreventie.