Bruggetje met 30 graden abductie minimaliseert compensatoire bewegingen

Het maken van een bruggetje is een oefening die veel wordt toegepast bij mensen met rug- en heupklachten om bekkenbeweging te faciliteren en rug- en heupextensoren te versterken. In de revalidatie is deze oefening van belang voor functionele doeleinden, zoals bedmobiliteit, gebruik van een bedpan, drukverlichting, transfer van zit naar standen traplopen.
Ongecontroleerde excessieve lumbale lordose, dominante m. erector spinae en anterieure bekkentilts komen vaak voor bij  patiënten die deze oefening uitvoeren en de repetitieve beweging vormt een vergrote compressie op de lumbale regio en het bekkengebied. Hoe deze ongewenste bewegingen gecontroleerd kunnen worden is een punt van onderzoek. Een essentiële factor tijdens de oefeningen is de richting van de spiervezels en de posities van de gewrichten. Als de actielijn van de oefening overeenkomt met de vezelrichting, wordt de contractie versterkt.
De auteurs zochten een methode om ongewenste compensatie vanuit de lumbale wervelkolom of het bekken te voorkomen.  De studie richtte zich op de invloed van verschillende hoeken in heupabductie, spieractiviteit van de heupextensoren en de hoek van de anterieure bekkentilt tijdens het maken van een bruggetje in ruglig.

Methode

Twintig gezonde mensen namen deel in deze studie. Exclusiecriteria waren onder meer verkorting van de heupflexoren en van de adductoren en pijn bij het uitvoeren van een bruggetje. Iedere participant begon in ruglig met de knieën in 90 graden flexie en de voeten op heupwijdte, armen gekruist over de borst.
Oppervlakte EMG werd gebruik om de activiteit van de m. erector spinae en m. gluteus maximus vast te leggen tijdens het uitvoeren van de oefening. Heupabductie werd gemeten met een goniometer. De deelnemers werden gevraagd om een bruggetje te maken tot een aangegeven hoogte, waarop schouders, heup en knieën in een rechte lijn waren. De knieën moesten langs een aangegeven lijn omhoog. De spieractiviteit van de m. erector spinae en m. gluteus maximus en de anterieure bekkentilt werden gemeten in verschillende hoeken heupabductie: 0, 15 en 30 graden.

Resultaten

De ratio tussen m. erector spinae en m. gluteus maximus en de anterieure bekkentilt waren significant verschillend in de drie hoeken van heupabductie. De EMG amplitude van de m. gluteus maximus was het hoogst bij 30 graden abductie, gevolgd door 15 en daarna 0 graden heupabductie. De EMG amplitude voor de m. erector spinae was bij 30 graden significant lager dan bij 0 graden. Tussen 0 en 15 en 15 en 30 waren er geen significante verschillen. De ratio m. erector spinae en m. gluteus maximus was het grootst bij 30 procent heupabductie, daarna bij 15 graden en tot slot 0 graden. De anterieure bekkentilt liet een geleidelijke afname zien bij een vergroting van de heup abductie.

Opmerkingen samenvatter

De oefening om een bruggetje te maken met 30 graden heupabductie is een effectieve methode om de activiteit van de gluteus maximus te faciliteren, de compensatoire beweging van de m. erector spinae te minimaliseren en de anterieure bekkentilt te verminderen.