Bij tenniselleboog zowel de pols als de schouder trainen

Epicondylitis lateralis, ook wel bekend als de tenniselleboog, leidt tot pijn aan de laterale zijde van de elleboog als gevolg van schade aan de extensoren van de pols. Beschreven risicofactoren zijn overbelasting, repeterende bewegingen, verkeerd trainen, afwijkend bewegen, stijfheid, leeftijd, verminderde circulatie, spierzwakte en mentale factoren. Patiënten met een tenniselleboog ervaren pijn rond de laterale epicondylus, een afnemende functionaliteit en knijpkracht als gevolg van zwakte van de rotator cuff en scapulaire musculatuur.

Behandeling van de tenniselleboog bestaat vaak uit vermindering van pijnklachten, verbeteren van mobiliteit, flexibiliteit, spierkracht en uithoudingsvermogen. Excentrische training leidt tot toename van het collageen in de pees, waardoor de pees belastbaarder wordt. De meeste onderzoeken die zicht richten op behandeling van de tenniselleboog, richten zich alleen op lokale behandeling.
De stabiliteit van de schoudergordel wordt door de auteurs van dit artikel gezien als voorwaarde voor het adequaat functioneren van de bovenste extremiteit. Dit onderzoek richt zich dan ook op het effect van excentrische training van de onderarm en verbetering van de stabiliteit, nadat een patiënt op een reguliere manier is behandeld aan een tenniselleboog.

Methode

Een groep van 18 patiënten is onderzocht. Zij hadden een reguliere behandeling voor een tenniselleboog ondergaan. Patiënten met klachten langer vijf maanden, die medicatie of injectie hebben gekregen, met neurologische symptomen in de bovenste extremiteit en die geen oefeningen konden uitvoeren zijn geëxcludeerd. De onderzoeksgroep bestond uit 18 patiënten en deze zijn gerandomiseerd verdeeld in twee groepen. De ene groep kreeg excentrische pols oefeningen (5 mannen, 4 vrouwen) en de andere groep kreeg stabilisatieoefeningen voor de schoudergordel (5 mannen, vier vrouwen).

De groep die aan de slag ging met excentrische controle oefeningen voor de pols deed dit met behulp van therabanden. De excentrische oefeningen werden uitgevoerd in vijf series van 15 herhalingen met 1 min rust na iedere serie. De schouderstabilisatiegroep voerde een push-up uit met behulp van een suspensiontrainer (‘push-up plus with sling’). Hierbij werd een push-up positie vastgehouden: steunend op de voorvoet, het gehele lichaam in één lijn, de handen onder de schouders, de ellebogen gestrekt en de scapulae in protractie. Dit werd uitgevoerd gedurende 5 keer 5 seconden en dat werd 5 keer herhaald, met 1 minuut rust tussen iedere serie.

Door middel van de Visual Analoge Scale (VAS), mate van gevoeligheid op de laterale epicondylus en knijpkracht werd het effect gemeten. Dit werd onderzocht bij aanvang en na de interventie.

Resultaten

Beide groepen lieten een significante vermindering van pijnklachten, een verhoogde drempelwaarde voor het ervan van pijn in het bovenste deel van de trapezius en laterale epicondylus en toename in knijpkracht zien. De verandering was het grootst in de schouderstabilisatie groep; daar was een grotere toename van de drempelwaarde voor pijn in de trapezius en toename in de knijpkracht. Er waren geen significante verschillen op de pijngevoeligheid van de laterale epicondylus.

Discussie

Het positieve resultaat van het doen van de excentrische polsoefeningen wordt toegeschreven aan de vorming van collageen als gevolg van stimulatie van de mechanoreceptoren in de tenocyten. Recente studies laten ook zien dat excentrische oefeningen de neovascularisatie stimuleren, wat het herstel bij een tendinopathie positief stimuleert.

De stabilsatieoefeningen voor de schoudergordel leiden tot een stimulatie van de proprioceptoren van de gewrichten, een toegenomen axiale belasting en bijkomende spiercontractie, wat bijdraagt aan de dynamische stabiliteit. In het stabiliseren van de schoudergordel speelt de mm. serratus anterior en trapezius een cruciale rol. De knijpkracht wordt gezien als belangrijk bij patiënten met een tenniselleboog omdat zowel de pijn tijdens het knijpen als de knijpkracht een rol spelen.

Concluderend kan gesteld worden dat excentrische oefeningen voor de pols en stabiliserende oefeningen van de scapula effectieve interventies zijn bij patiënten met een tenniselleboog.