Abnormale pijnreactie bij visuele feedback in whiplashpatienten

Bij patiënten met chronische whiplashklachten bestaat er maar een matige correlatie tussen de subjectieve klachten en de mate van weefselschade. Er is sterk bewijs dat er sprake is van centrale sensitisatie. Veranderde verwerking van pijn zoals sensorische hypersensitiviteit en verlaagde pijndrempels zijn een belangrijke prognostische factor bij het ontwikkelen van chronische whiplashklachten. Naast centrale sensitisatie zijn er ook aanwijzingen dat sensomotorische incongruentie een rol speelt. De verwachting van het brein wat er gaat gebeuren, wordt continu vergeleken met de werkelijke sensorische input, waardoor aanpassingen kunnen worden gedaan. Bij een grote discrepantie tussen de voorspelling en de werkelijkheid (sensomotorische incongruentie) produceert het centrale zenuwstelsel gevoelens als zwaarheid in de ledematen en paresthesie.

Het verminderen of verstoren van visuele input kan ook sensomotorische incongruentie creëren en blijkt symptomen te verergeren en extra sensorische veranderingen veroorzaken bij mensen met chronische whiplashklachten. Hieruit blijkt dat deze mensen een veranderde centrale sensomotorische verwerking hebben en een verstoord lichaamsbeeld. Het geven van juiste visuele feedback vergroot de somatosensorische input en kan op die manier sensomotorische incongruentie verminderen.

Het doel van dit onderzoek is om het effect vast te stellen van visuele feedback en visueel gemedieerde sensomotorische incongruentie van de nek op de pijndrempel bij patiënten met chronische whiplashklachten. Verder willen de auteurs ook onderzoeken of beweging nodig is om een conflict te creëren wanneer mensen aangepaste visuele feedback krijgen.

Methode

Dertig mensen met chronische whiplashklachten en een controle groep van vierendertig gezonde mensen namen deel. Bij baseline werden verschillende vragenlijsten afgenomen, waaronder de  Neck Disability Index [NDI], Impact of Event Scale [IES] (voor posttraumatische stress) en de Pain Catastrophizing Scale [PCS]). Ook werd de drukpijndrempel vastgesteld op de spierbuik van de m. trapezius descendens en in het midden van de rechter quadriceps. Vervolgens kregen de deelnemers experimenten met visuele feedback. Tijdens dit experiment kregen de deelnemers in 4 testen visuele feedback over hun nek door middel van een camera die achter ze was geplaatst. Ze zagen het correcte beeld van hun nek of een gemodificeerd beeld van de nek in stilstand of tijdens beweging.  In de twee andere (controle)testen zagen ze een beeld van de linkerhand. Tijdens de testen werden de drukpijndrempels gemeten; dit was de primaire uitkomstmaat.

Resultaten

De gemiddelde pijn die mensen in de whiplashgroep rapporteerde was 4 op een schaal van 10. Ook hadden de mensen in deze groep hogere scores op de NDI en PCS. Binnen de patiëntengroep was er geen verschil in drukpijndrempel op de trapezius of de quadriceps. In de gezonde groep was er een stijging te zien van de drukpijndrempel op de trapezius tussen baseline en goede feedback en tussen baseline en gemodificeerde feedback. Tussen de twee soorten feedback was er geen significant verschil. Op de quadriceps was er geen verschil in drukpijndrempel binnen de controlegroep. Bij de hand waren de resultaten hetzelfde. Het toevoegen van een beweging tijdens de feedback over de nek veranderde niets aan de drukpijndrempels van de quadriceps in beide groepen. Op de trapezius werd er wel een stijging van de drukpijndrempel te zien tijdens beweging, maar weer alleen in de gezonde groep.

Opmerkingen samenvatter

De resultaten van dit onderzoek laten zien dat bij mensen met een whiplash visuele feedback niets veranderd aan de drukpijndrempel terwijl dit bij gezonde mensen wel zo is. De onderzoekers concluderen dat de geobserveerde reactie op visuele feedback van de cervicale regio bij mensen met chronische whiplashklachten disfunctioneel en abnormaal is. Een mechanisme dat hierachter kan zitten is het ontbreken van een gevoel van eigendom van het eigen lichaam, wanneer je kijkt naar een eigen lichaamsdeel. Een tweede mechanisme is een optische vastlegging, wat inhoudt dat wat de persoon ziet de gevoelens overschrijft.