Een strategie voor het meten van het effect van psychologische interventies in de eerste lijn

De auteurs beschrijven een onderzoek naar de effectiviteit van een bepaalde vorm van psychologische coaching/counseling in de eerstelijns huisartspraktijk. Het betreft de Human Givens benadering. Dit is een eclectische benadering die onder andere steunt op de cognitieve gedragstherapie en nadrukkelijk gericht is op het activeren van de hulpbronnen die al bij de cliënt aanwezig zijn. HG richt zich op het behalen van onvervulde behoeften van de cliënt door o.a. solution-focused problem solving, goal setting, mental rehearsal, en vaardighedentraining.
Het onderzoek vind plaats in een eerstelijns huisartsenpraktijk in Engeland (7000 cliënten). Aan de praktijk waren  drie  HG therapeuten verbonden die alle verwijzingen van de huisartsen en praktijk assistenten accepteren voor psychologische begeleiding.

Methode
Aan dit interventie onderzoek deden 124 cliënten mee.
Metingen
Als klinische uitkomstmaat werd de CORE-OM (Evans, e.a., 2000; Barkman, e.a., 2001) gebruikt. Deze vragenlijst werd voor- en na de therapie afgenomen. De CORE-OM bestaat uit 34 items in de volgende drie domeinen:

1. Symptomen
   1. Angst
   2. Depressie
   3. Fysieke problemen
   4. Trauma
2. Functioneren
   1. Algemeen functioneren
   2. Intieme relaties
   3. Sociale relaties
3. Risico
   1. Risico voor zichzelf
   2. Risico voor anderen

Gescoord wordt op een 0-4 likertschaal over de afgelopen week. De klinische score wordt berekend door het gemiddelde van alle scores met 10 te vermenigvuldigen. De aanbevolen cutoff scoren om te onderscheiden tussen een klinische en een niet-klinische populatie is 10 (Connell & Barkham, 2007).
Een verkorte versie van de CORER-OM werd gebruikt om aan het begin van elke behandelsessie een evaluatie te doen. Het betrof de CORE-10 (Connell, e.a., 2007). Deze lijst bestaat uit een selectie van tien items uit de CORE-OM. De CORE-10 correleert erg hoog met de CORE-OM (r = .94). De cutoff score voor de CORE-10 voor klinische populatie is 11 punten.
Bij aanvang bleek tussen de 88,4% (CORE-34)en de 91,7% (CORE-10) van de cliënten boven de klinische cutoff te scoren. Een zekere mate van depressie en/of angst bleek bij ongeveer 75% aanwezig. De trail vond gedurende 12 maanden plaats.
De data van de cliënten die uitvallen konden tot op zekere hoogte toch geanalyseerd worden omdat de CORE-10 in ieder geval wel een aantal maal was afgenomen.
Omdat de auteurs ook streven naar een korte evaluatielijst werd de CORE-10 gebruikt als hoofduitkomst maat en de CORE-OM als een controle daarop.
De effect size (pre-post) van de CORE-OM werd afgezet tegen de benchmark die Clark, e.a. (2009) beschrijven. Een betrouwbare verandering is een daling van minimaal 5 punten op de CORE-OM (CORE Systems Group, 1998; Jacobson, e.a., 1991) en minimaal 6 punten op de CORE-10 (Connell & Barkham, 2007).

Resultaten
ANOVA voor herhaalde meting toont dat er pre-post een statistisch significante verbetering op de CORE-10 plaatsvindt. De effect sterkte bleek statistisch significant sterker dan afgezet tegen de benchmark van Clark e.a. 2009.
54,6% van de cliënten die bij aanvang in de klinische populatie vielen (CORE-10) toonde een betrouwbaar herstel en vielen onder de cutoff score. 60,8% van de cliënten die de therapie afmaken hebben betrouwbaar herstel en scoren onder de klinische cutoff van de CORE-34.
In de evaluatie van het therapeutresultaat liggen de scores van de CORE-10 en de CORE-34 dicht bij elkaar, wat suggereert dat de korte CORE-10 goed bruikbaar is.
De onderzoekers merken op dat de beslissing om de CORE-34 bij aanvang en na afloop te gebruiken en de CORE-10 bij elke sessie zinvol bleek. Immers, als er deelnemers (onverwacht) uitvallen kan men via de CORE-10 toch het resultaat beoordelen.

Opmerking samenvatter
Dit artikel brengt een aantal interessante strategieën aan het licht voor de opzet van bijvoorbeeld een Practice Research Network in de eerste lijn. Het artikel kan voor psychosomatische fysiotherapeuten een aansporing zijn stelselmatig uitkomstmeting te doen die dermate generiek zijn dat ze op elke patiënt toegepast kunnen worden en waardoor relatief eenvoudig een benchmark opgebouwd kan worden. Het artikel spoort ook aan om tussenmetingen te doen met een korte vragenlijst, zodat bij onverwachte uitval men toch kan evalueren en rapporteren  wat het effect tot dusver was.
Voor meer informatie over de CORE vragenlijsten.