In de paslopen weerspiegeld een goede werkrelatie met de patiënt

Mensen hebben de neiging spontaan hun gedrag coördinatief op elkaar af te stemmen. We imiteren mensen die we mogen of mensen waar we graag mee om willen gaan. We onthouden ons van imitatie van mensen die we niet mogen of van mensen uit een onpopulaire ‘outgroup’. Volgens de auteurs van dit artikel kan het al dan niet afstemmen van gedrag gebruikt worden om de interpersoonlijke relatie te reguleren. Wat vooral indrukwekkend is is gedragsmatige gelijkheid in vorm en timing (=synchonisatie). Synchronisatie van gedrag (bijvoorbeeld hetzelfde tempo van spreken of in gelijke pas wandellen), kan een gevoel van verbondenheid (connectedness) en rapport oproepen, en maakt een ontmoeting meer indrukwekkend.
De auteurs vragen zich af of de sociale doelen die iemand heeft het ontstaan van synchronisatie inhiberen of faciliteren. Ze onderzochten dit door de mate van synchronisatie te meten in stapfrequentie tijdens een ‘steps’ oefeningen bij 26 vrouwelijke studentes. De test werd in tweetallen uitgevoerd waarbij er één geen proefpersoon was maar bij het experiment hoorde. Beide deelnemers moesten op de steps op en af stappen gedurende 1,5 minuut. De proefpersoon liep eerst zelf 30 seconden voor een baseline meting, vervolgens kwam de ‘vermomde’ experimentator nog 60 seconden voor hun steppen. De experimentator werd met de steps 50 cm voor de proefpersoon gezet zodat de proefpersoon de experimentator goed zag. Beide hadden een koptelefoon op waarop  bij de experimentator met een metronoom het tempo werd aangegeven en bij de proefpersoon ‘ruis’.
Essentieel in dit experiment was dat de (vermomde) experimentator bij de helft van de 26 studentes 15 minuten te laat op de afspraak verscheen, zonder zich hiervoor te verontschuldigen. Bij de helft van de proefpersonen werd dus een vorm van irritatie of antipathie gecreëerd die mogelijk de synchronisatie vermindert.

Meetinstrumenten:

• Stap synchonisatie: magnetic motion tracking system. Coördinatie werd gedefinieerd als de verschillende hoeken van benen van de tweetallen onderling (nagenoeg) niets afwijken van 0 of 180.
• Kwaliteit van de rapport: korte standaard rapportschaal van Bernieri, e.a., 1994. Dit geeft de verwachte kwaliteit van het onderlinge contact aan (bijvoorbeeld comfortabel, energetisch, gezellig of irriterend, vijandig, vermoeiden etc.).
• Stemming: Korte versie van Positive and Negative Affect Scale (PANAS: Watson, e.a., 1988).

Resultaat
Tijdens de testfase neemt de relatieve in-fase coördinatie toe ten opzichte van de baseline, maar alleen in de ‘op-tijd’ groep en niet bij de groep waar de vermomde experimentator te laat kwam. Positieve rapport was eveneens hoger in de ‘op tijd’ groep dan in de ‘te laat’ groep. De mate van positieve rapport correleerde met de mate van stapsynchronisatie, terwijl de mate van negatieve rapport correleerde met een lagere mate van synchronisatie. Stemming had geen significant effect.

Opmerking samenvatter

Rapport is een belangrijke relatie variabele voor een geslaagde fysiotherapie, zeker als het gaat om het inwinnen van informatie en het opvolgen van adviezen, of bijvoorbeeld de patiënt begeleiden/coachen rond psychosociale componenten van zijn klacht. Als de fysiotherapeut en de patiënt elkaar waarderen en een goede werkrelatie hebben bestaat de neiging om het gedrag qua vorm en timing op elkaar af te stemmen, waardoor gevoel van verbondenheid versterkt wordt. Dit onderzoek laat zien dat als er bijvoorbeeld irritatie is dat dan de synchronisatie (bewust of onbewust) niet tot stand gebracht wordt. Dit onderzoek maakt duidelijk dat als de fysiotherapeut weinig verbondenheid voelt in de relatie met de patiënt, en hij bijvoorbeeld het gevoel heeft dat hij en de patiënt bijna letterlijk ‘uit de pas lopen’ dit een signaal kan zijn dat de rapport vanuit de patiënt (of fysiotherapeut zelf) mogelijk nog niet optimaal is en dat hier meer in geïnvesteerd moet worden.