Motorisch leren en Tai Chi

Overzicht
Motorisch leren wordt door Magill (2007:3) gedefinieerd als: “ De studie naar de verwerving van motorische taken, de uitvoering van geleerde of door ervaring geleerde motorische taken, of het opnieuw aanleren van motorische taken na blessure of ziekte. Belangrijk zijn gedragsmatige en/of neurologische veranderingen die optreden wanneer een persoon de motorische taak leert”.
In de literatuur zijn twee modellen gevonden die het motorisch leren beschrijven. De drie gebruikte boeken van Magill (2007), Schmidt (2005) en Schmidt & Lee (2004) beschrijven allen het “Fitts and Posner three-stage model. Dit model is aangehouden bij deze syllabus. Naast de motorische leertheorie worden ook verschillende instructies aangedragen, waar rekening mee kan worden gehouden tijdens het aanleren. Hierdoor wordt de bruikbaarheid van het product verhoogd.

Fitts and Posner three-stage model

• cognitieve fase: de beginner heeft veel vragen en is dus op cognitief niveau bezig. Hun uitdaging is om een idee te krijgen van de beweging. In deze stap praat de student over wat ze moeten proberen en met welke strategie. Hoe verder hij in dit proces is, hoe minder hij dit zal doen.
• associatieve fase: in deze fase wordt de cognitieve activiteit minder, en wordt er gewerkt aan het verfijnen van de vaardigheid. Nu concentreren de studenten zich op verbeteren van hun beweging door effectievere patronen te leren.
• zelfstandige fase: de student voert de vaardigheid bijna automatisch uit, met weinig echte aandacht op de manier van uitvoeren.

In dit model wordt stap voor stap uitgelegd welke fasen een beginner doorloopt. De fasen zijn onderdeel van een hele periode van leren. De beginners gaan niet zomaar naar een andere fase, maar groeien hier als het ware in.

Instructietechnieken

Er zijn een aantal aandachtspunten bij het geven van instructies. Volgens Schmidt (2005), Magill (2007) en Schmidt en Lee (2004) zijn dit de belangrijkste regels bij het geven van verbale instructie:

• Instrueer altijd in de volgorde van wat het belangrijkst is.
• Het is niet nodig dat iemand de achtergrond kennis weet om iets te kunnen leren.
• Men leert beter als men tijdens de visuele informatie actief reageert, dan passief te observeren.
• Observaties moeten onderbroken worden om de leerling actief te laten oefenen. Dit voor pauze en het actief reageren op de informatie.

“Het is niet van belang of het voorbeeld getraind is in de beweging, het belangrijkste is dat de essentiële vaardigheden van de beweging in beeld worden gebracht”. McCullagh (1986, 1987) Shea (2000).

Bij het aanleren van technieken uit Tai Chi wordt vaak gebruik gemaakt van het aanbieden van de oefenstof in segmenten. Dit wil zeggen dat er wordt begonnen met het eerste deel van de vaardigheid. Als de student dit onder de knie heeft, kan verder worden gegaan met het volgende deel, totdat de hele oefening beheerst wordt.

Bij het beslissen of de vaardigheid in delen of in zijn geheel moet worden aangeboden wordt gekeken naar de complexiteit en de organisatie. Complexiteit heeft betrekking op de moeilijkheidsgraad bij de nieuwe vaardigheid, de organisatie is de relatie tussen verschillende componenten bij de vaardigheid. De vaardigheid wordt in zijn geheel aangeboden als de complexiteit laag is, en hoog is in organisatie. Een vaardigheid wordt in delen aangeboden als de complexiteit hoog is en de organisatie lager is.

© www.PsychFysio.nl